Oog in oog met chimpansees

Om 6:15 worden we gewekt en krijgen we onze thee bij de tent. Even relaxed op gang komen als voorbereiding op onze trekking door Kibale Forest. Na de briefing gaan we met de gids op pad. We starten op redelijk begaanbare bospaadjes. Maar al snel is het 'off the beaten track'. We volgen het geluid van de gillende chimpansees. Tevens heeft onze gids een walk and talkie waarmee hij door de ander gidsen die ook door het bos lopen wordt geïnformeerd en andersom. En soms gaat zijn mobieltje midden in de jungle af. Mensen in Oeganda en veel andere Afrikaanse landen zijn namelijk altijd mobiel bereikbaar.

We vinden onze eerste chimp die snel over de grond rent. We gaan erachteraan. Dan pas merk je hoe snel ze zich verplaatsen. Op een gegeven moment klimt hij de boom in. We gaan door en vinden een klein groepje chimps in de bomen. Er zit een kleintje bij. Na een tijdje gaat zijn moeder bij hem zitten om hem te beschermen en knuffelen. Dan begrijp je wel dat deze bijzondere apen dichtbij ons staan. Onze gids wil niet rusten tot we enkele chimps dichtbij hebben gezien. Liefst op de grond. We gaan dus weer door ploeteren door het bos. We worstelen ons door struikjes, over boomwortels en onder laaghangende takken door. En opeens zitten ze daar: 'The President' en zijn 'Bodyguard'. Hij is de leider van de groep van 120 chimps die wij volgen. En hij heeft altijd een bodyguard bij zich. We kunnen hen tot 5 meter naderen. Ze blijven even rustig zitten. Maar opeens is het vlam in de pan. Gillend gaan ze ervandoor met ons in hun sporen volgend. Verderop zitten ze weer rustig en kunnen we ze nog even bewonderen totdat ook zij de bomen in gaan. Hierdoor zien we weer een ander groepje chimps. Hoewel de totale groep uit 120 individuen bestaat, leven ze in kleine groepjes verspreidt in één territorium. Komen andere chimps in hun gebied, dan is het vechten met soms dodelijke afloop. We nemen de tijd de chimps in de bomen te bekijken. Het lukt Robert zelfs een moeder met een kind dat zich aan haar buik klemt te filmen als ze zich van boom naar boom bewegen.

Inmiddels hebben we 2,5 uur gelopen en veel gezien. Tijd om naar een plek te gaan waar Kule ons kan oppikken. We wandelen nog zo'n 30 minuten door dit prachtige ongerepte woud. Het blijft fascineren al dat groen waar soms de zon doorheen komt. Nu tijd voor wat rust. In de middag staat er nog een hike op het programma.

Om 14:00 gaan we naar de plek waar onze moeraswandeling zal starten. Naast veel bos heeft Oeganda diverse moerassen en een aantal open vlaktes, een soort savannes. We worden door een lokaal getrainde gids geleid. Dit zorgt ervoor dat de lokale gemeenschap direct profiteert van het beschermen en beheer van de natuur. Het voorkomt dat steeds meer natuur wordt omgebouwd naar landbouw, de voornaamste bron van inkomsten.

We lopen grotendeels om het moeras heen. En verderop kruisen we het over een houten steigerpad. Het is geen vlak moeras. Ook hier weer veel bomen, maar die staan aan de rand. Het hart is gevuld met papyrus. De plant waar ze in het oude Egypte papier van maakten. We spotten de bijzondere Great Blue Turaco. En grote gracieuze blauwe vogel die je alleen hier vindt. Verder veel andere vogels zoals de hornbill, blauwe kingfisher, koekoek en een hoop waarvan we de ingewikkelde namen niet onthouden. Ook apen: bavianen, grey cheek colobus, black and white colobus en het favoriete chimphapje, de red tailed monkey.

Na ruim 2 uur zijn we terug bij het beginpunt. Tijd voor een douche. Terug bij de lodge worden 2 jerrycans warm water gehaald om de verder moderne douche mee te vullen. Immers is midden in de jungle niet een uitgebreid netwerk van water aangelegd. Niet dat we mogen klagen. We hebben tot nu toe elke avond 3 tot 4 gangen diners gehad van simpel maar goede Europese maaltijden. En elke ochtend vers ontbijt met de keuze uit allerlei ei-gerechten. Het is wel back to basics maar dus niet vervelend. :)

De volgende dag vertrekken we naar onze laatste bestemming in Oeganda: de hoofdstad 'Kampala'. Wat een drukte! De verkeersregels worden volgens onze gids, die in de stad woont, vervangen door het recht van de sterkste. Binnen een paar minuten hebben we al een aantal 'near misses' kunnen aanschouwen. Wat een contrast met het binnenland waar alles heel gemoedelijk gaar. Ons hotel ligt op een berg aan het 1 na grootste meer ter wereld, het Victoria Lake. Een prachtig uitzicht, we ziens avonds een knal oranje maan opkomen die binnen een minuut in de horizon opdoemt. Dan is het tijd om afscheid te nemen van Oeganda en op naar Tanzania!!

Nog een paar leuke dingen die we veel hebben gezien in Oeganda: de fietsen worden hier vaak versiert met de mooiste kleuren, de vrouwen (en zelfs kleine kinderen) dragen echt gigantische hoeveelheden producten op hun hoofd. Van een jerrycan tot een tros bananen of zelfs tafels en stoelen. Ook de fiets is een belangrijk vervoersmiddel waar veel mee wordt getransporteerd. Als het te groot wordt, duwen ze de. Fiets voort. Nog altijd beter dan zelf tillen. Ook zien we langs de weg vreemde hutjes zonder dak, dit blijken lokale zaagmachines te zijn. Met een grote zaag van een meter of 2 zagen twee sterke mannen de boomstammen in kaarsrechte planken. Vakmanschap pur sang. Ze worden betaald o.b.v. het aantal planken dat ze op het einde van de dag af hebben. We zien de mensen het houd met de hand bewerken en omtoveren tot bedden, deuren en andere meubels. Boeren die hun vee drijven, bestaande uit koeien, geiten, schapen en soms een varken. Elke dag weer een levendige kakofonie.