Bye bye Argentina, hello Bolivia!
26 November 2015 | Bolivia, Tupiza
De laatste dagen van Argentinie brengen we door in Salta. Een aardig stadje met een oud koloniaal centrum. Je kunt vanuit Salta diverse tours doen naar de omliggende parken en plaatsjes met inheemse mensen. Maar we zijn even tour-moe en besluiten op te laden voor onze 4daasge trip die we in Bolivia willen doen.
We nemen de kabelbaan de berg op, waar je goed uitzicht hebt. Het is echter een zeer commerciële aangelegenheid, dus we zijn al snel uitgekeken. We struinen wat door de oude straten en bezoeken twee musea: Pajcha met een prive collectie kleding, sieraden etc van inheemse volkeren uit Brazilie, Ecador, Guatamala, Chili en Bolivia en MAAM museum die voorwerpen, kleding en sieraden van Inca's toont plus afwisselend één van de drie gevonden geofferde kinderen tentoonstelt. Deze zijn 500 jaar oud en nog steeds in tact doordat ze op zeer hoge hoogte gepreserveerd zijn gebleven. Beide geven een aardige indruk van het leven en de gebruiken uit vroegere tijden. Mooie inleiding op onze reis naar Bolivia en Peru.
En dan is het tijd de grens over te gaan. We pakken vroeg de bus en komen rond lunchtijd bij de grens aan. Ondertussen genieten we van de mooie tocht door de Quebrada de Humahuaca vallei. En ongemerkt klimmen we flink in hoogte. Eenmaal bij de grens voelen we de druk op ons lijf. Het lopen met de tassen was al pittig, maar is nu opeens loodzwaar. Zo voelt het dus. We kijken jaloers naar de lokale mensen die nergens last van hebben en ons geamuseerd bekijken. Je ziet ze denken 'arme gringo's'.
We doen de grensformaliteiten en wisselen wat geld zodat we Bolvianos hebben. Een oud gerimpeld en enigzins krom lopend mannetje helpt ons met de zware tassen. Hij heeft een kleine kruier en loopt met ons naar de terminal. Daar kun je taxibusjes delen die rijden naar uyuni, tupiza etc. Wij zijn degene die het busje naar Tupiza vol maken. Tassen op het dak en we stuiven weg over de onverhard weg. Voor ons zitten 5 lokale mensen en een baby. Als snel gaan ze over op het kauwen van de coca bladeren. Een gewoonte dat schijnt te helpen bij de hoogte. Wij doen het met water, dat helpt ook goed.
Gelukkig bereiken we snel een asvaltweg en onder het vrolijke en ontzettend irritante geluid van panfluit-muziek (toch niet voor niets dat die mensen op vrede burg geen business meer hebben?!) leggen we razendsnel de 90 km naar Tupiza af.
In eerste instantie rijden we door ontzettend dor woestijnlandschap. Te karig om een goed bestaan te hebben. We zien magere geiten en huisjes gemaakt van klei uit het zand van de woestijn. Alles is rood en oogt armetierig. We zien oude vrouwtjes in wijde rokken met wollen mallots, wollen vesten, lange zwarte vlechten en een hoed die zware dozen op hun rug sjouwen. Die zijn met kleurige doeken vast gebonden op hun kromme rug. En dan veranderd het lanschap. Het wordt groener en we zien grote rode huvels, kleine rivieren en kloven. Het is prachtig. Dit is het landschap van de berichte outlaws Butch Cassidy and the Sundance kid die na een onsuccesvolle overval zijn overleden in St Vincent na een vuurgevecht met de politie.
Tupiza is een klein dorpje, maar een bekende plek om de trip naar de zoutpannen van Uyuni te starten. Er zijn vele touroperators en als we uitpakken willen die ons allemaal graag als klant. Maat eerst inchecken bij La Torre Hostal dat tevens een van de goed beoordeelde touroperators is. We winnen informatie in en gaan op bij Tupiza tours langs. Lastig de keuze te maken, beide worden goed beoordeeld en komen goed over. Uiteindelijk kiezen we voor La Torre. We slapen er immers al en het personeel is ontzettend hulpvaardig en vriendelijk.
Vandaag nog een rustige dag, bedoeld om te acclimatiseren. We zitten nu op 3000 meter en we gaan de eerste twee dagen nog hoger naar 5000 meter en dat doet echt wat met je als je dat niet gewendt bent. We drinken daarom veel water en doen het rustig aan als we merken dat we wat duizelig worden. Met het slapen werden we wakker van hoofdppijn, maar water helpt om dat weg te krijgen. De komende dagen zullen we vulkanen, groene en rode meren vol flaminco's, geisers en hotsprings, een daliëske woestijn en de zoutpannen van Uyuni zien. Een intensieve tour, maar zo veelbelovend.
We nemen de kabelbaan de berg op, waar je goed uitzicht hebt. Het is echter een zeer commerciële aangelegenheid, dus we zijn al snel uitgekeken. We struinen wat door de oude straten en bezoeken twee musea: Pajcha met een prive collectie kleding, sieraden etc van inheemse volkeren uit Brazilie, Ecador, Guatamala, Chili en Bolivia en MAAM museum die voorwerpen, kleding en sieraden van Inca's toont plus afwisselend één van de drie gevonden geofferde kinderen tentoonstelt. Deze zijn 500 jaar oud en nog steeds in tact doordat ze op zeer hoge hoogte gepreserveerd zijn gebleven. Beide geven een aardige indruk van het leven en de gebruiken uit vroegere tijden. Mooie inleiding op onze reis naar Bolivia en Peru.
En dan is het tijd de grens over te gaan. We pakken vroeg de bus en komen rond lunchtijd bij de grens aan. Ondertussen genieten we van de mooie tocht door de Quebrada de Humahuaca vallei. En ongemerkt klimmen we flink in hoogte. Eenmaal bij de grens voelen we de druk op ons lijf. Het lopen met de tassen was al pittig, maar is nu opeens loodzwaar. Zo voelt het dus. We kijken jaloers naar de lokale mensen die nergens last van hebben en ons geamuseerd bekijken. Je ziet ze denken 'arme gringo's'.
We doen de grensformaliteiten en wisselen wat geld zodat we Bolvianos hebben. Een oud gerimpeld en enigzins krom lopend mannetje helpt ons met de zware tassen. Hij heeft een kleine kruier en loopt met ons naar de terminal. Daar kun je taxibusjes delen die rijden naar uyuni, tupiza etc. Wij zijn degene die het busje naar Tupiza vol maken. Tassen op het dak en we stuiven weg over de onverhard weg. Voor ons zitten 5 lokale mensen en een baby. Als snel gaan ze over op het kauwen van de coca bladeren. Een gewoonte dat schijnt te helpen bij de hoogte. Wij doen het met water, dat helpt ook goed.
Gelukkig bereiken we snel een asvaltweg en onder het vrolijke en ontzettend irritante geluid van panfluit-muziek (toch niet voor niets dat die mensen op vrede burg geen business meer hebben?!) leggen we razendsnel de 90 km naar Tupiza af.
In eerste instantie rijden we door ontzettend dor woestijnlandschap. Te karig om een goed bestaan te hebben. We zien magere geiten en huisjes gemaakt van klei uit het zand van de woestijn. Alles is rood en oogt armetierig. We zien oude vrouwtjes in wijde rokken met wollen mallots, wollen vesten, lange zwarte vlechten en een hoed die zware dozen op hun rug sjouwen. Die zijn met kleurige doeken vast gebonden op hun kromme rug. En dan veranderd het lanschap. Het wordt groener en we zien grote rode huvels, kleine rivieren en kloven. Het is prachtig. Dit is het landschap van de berichte outlaws Butch Cassidy and the Sundance kid die na een onsuccesvolle overval zijn overleden in St Vincent na een vuurgevecht met de politie.
Tupiza is een klein dorpje, maar een bekende plek om de trip naar de zoutpannen van Uyuni te starten. Er zijn vele touroperators en als we uitpakken willen die ons allemaal graag als klant. Maat eerst inchecken bij La Torre Hostal dat tevens een van de goed beoordeelde touroperators is. We winnen informatie in en gaan op bij Tupiza tours langs. Lastig de keuze te maken, beide worden goed beoordeeld en komen goed over. Uiteindelijk kiezen we voor La Torre. We slapen er immers al en het personeel is ontzettend hulpvaardig en vriendelijk.
Vandaag nog een rustige dag, bedoeld om te acclimatiseren. We zitten nu op 3000 meter en we gaan de eerste twee dagen nog hoger naar 5000 meter en dat doet echt wat met je als je dat niet gewendt bent. We drinken daarom veel water en doen het rustig aan als we merken dat we wat duizelig worden. Met het slapen werden we wakker van hoofdppijn, maar water helpt om dat weg te krijgen. De komende dagen zullen we vulkanen, groene en rode meren vol flaminco's, geisers en hotsprings, een daliëske woestijn en de zoutpannen van Uyuni zien. Een intensieve tour, maar zo veelbelovend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
