Great Ocean Road

De great ocean road begint voorbij Melbourne bij Torquay en gaat helemaal door tot Portland. In totaal zo'n 440 kilometer met veel mooie ver gezichten over ruige kustlijnen en mooie natuurparken langs de weg.

We beginnen met zo'n 27 graden half zon. Perfect dus. Al vrij snel stoppen we bij een klein plaatsje vlak voor Lorne: Airleys Inlet. Hier staat een prachtige vuurtoren (Split Point) en enkele schattige huisjes uit 1890. We genieten van het prachtige uitzicht en eten een taartje bij het schattige theehuisje verderop.

Dan weer door. We rijden door Lorne en nog enkele andere plaatjes en stoppen dan bij Kenneth River waar we volgens de Lonley Planet 'bundles of koala's' zullen zien. Dat valt tegen maar we zien er wel twee heel dichtbij en dit keer zijn ze wakker en ze maken nog ruzie ook. Wat een kabaal maken die kleine furry things. Maar het blijft bij kabaal. Klappen uitdelen is te inspannend.

Opeens slaat het weer om. De zon maakt plaats voor een loodgrijze lucht en het regent. We kijken verbaasd als de auto aangeeft dat het buiten 13 graden is. Maar het is waterkoud. Dus snelle lange broek en trui aan. Onderweg maken we twee noodstops. Twee echidna's ( grote egel met een hele lange snuit) besloten over te steken terwijl de auto's langs reden. We hebben dus de auto's gedwongen te stoppen zodat deze stekelige wondertjes heelhuids de overkant konden bereiken.

Overigens is dit high season maar valt het ons telkens op hoe weinig verkeer en mensen we zien. Hierdoor kunnen we optimaal genieten van alle mooie uitzichten. Heerlijk!

Ondanks de regen gaan we door naar Otways Lighthouse. Niet zozeer voor de vuurtoren, maar omdat de route ernaartoe veel koala's moet herbergen. Dit keer klopt het. We zien de ene na de andere. Wonderlijk hoe ze als bolletje op een in de wind zwiepende tak kunnen blijven slapen. Alsof ze vastgelijmd zitten. En ook hier zien we ze in actie. Veel mooie foto's en filmpjes dus.

En dan door naar de twelve apostles. Een prachtige rotsformatie in een ruige zee. We hopen maar dat het weer een beetje bijtrekt. We hebben mazzel. Als we bij de Gibson steps aankomen schijnt er een waterig zonnetje. De wind is echter zo sterk dat we nog net niet omver worden geblazen. Maar het uitzicht is fenomenaal en in combinatie met het ruige weer klopt het eigenlijk wel. We worden beloond met een prachtige zon bij de Twelve Apostles. Omdat we nog een lange rit terug naar Apollo Bay moeten afleggen over bochtige wegen met veel potholes (wegen maken is niet de sterkste kant van Oz) besluiten we dit nog te doen me daglicht. Dus helaas geen zonsondergang bij de Twelve Apostles ( het zijn er iets van 8 ofzo, raadsel waarom de naam dan anders luidt).

Het weer vandaag is nog steeds niet denderend dus hebben we besloten nu meteen naar Halls Gap te gaan. Hier is het Gramphians park waar we al vele reizigers enthousiast over hebben horen praten. Na het prachtige Wilsons Prom kijken we weer uit naar zo'n mooi park.