Wilsons Promontory

Vanuit Melbourne vertrekken we met onze huurauto (hyundaitje) naar het zuidelijkste puntje van Australië. Wilsons Promontory, in de volksmond ook wel 'The Prom' genoemd.

Dit natuurpark is volledig omringt met zee en is met meer dan 50.000 vierkante kilometer een flink park. We hebben hier 2 dagen en slapen in het nabij gelegen Foster.

De eerste dag beginnen we met een eenvoudige wandeltocht van 4 km, met niet al te veel heuvels. Deze toch brengt ons naar het meest zuidelijk gelegen mangrovebos ter wereld. Het valt ons op dat Australiërs altijd ergens het beste in willen zijn en waar het maar kan benoemen wat er zo goed of speciaal is. Maar goed, een prachtig mangrovebos, en wat vanaf dat moment vooral opvalt is de rust, puurheid en ongereptheid van het park. Je komt nauwelijks mensen tegen en alles is goed aangelegd en schoon. Heerlijk.

Na de eerste wandeling zijn we toe aan iets sportievers. Een 'moderate' wandeling naar het zogeheten 'Squeaky Beach'. Deze heuvelachtige wandeling brengt ons via een geweldige rotspartij waar het zeewater met veel geweld tegenaan buldert, naar een mooi licht strand. Hoewel de naam anders zou doen vermoeden squeakt het zand minder dan we op Fraser Island hebben ervaren.

Op de tweede dag proberen we de stijgende lijn vast te houden en beginnen we relatief vroeg in de morgen aan een moderate/hard wandeling naar de top van mount Oberon. De eerste paar meter van de berg doen we nog per auto, maar daarna is er alleen nog een pad naar de top van bijna 600 meter hoog. Maar wat een uitzicht!! Naar beneden lopen gaat een stuk sneller, en bijna 7 km later hebben we wel een lunch verdient lijkt ons.

We laten de stijgende lijn even voor wat hij is, en gaan toch maar weer voor een moderate toch van ongeveer 5-6 km die ons door een prachtig mooi oud bos leidt. Dit bestaat uit eerste instantie een eucalyptusbos en gaat dan opeens ver in een klein regenwoud. het blijkt het meest zuidelijk gelegen warme regenwoud in Australië te zijn. Vroeger toen Australië nog vast zat aan Antarctica bestond heel Australië uit regenwoud. Ook Antartica was tropisch (zou je nou niet me zeggen). Toen het los raakte werd het continent als snel geteisterd door droogte en vuur waardoor grote delen regenwoud verloren zijn gegaan. Hiervoor zijn de eucalyptusbossen voor terug gekomen. En daarmee ook ons favo knuffeldier: de koala.

Na wat geluier aan het water eindigen we ons bezoek aan Wilsons door over het zogeheten 'wildlife walk' te lopen. Hier zien we tientallen wilde kangoeroes rond hupsen en nog ergens een verdwaalde emoe. De wombat laat zich niet zien. Die hebben we helaas alleen aan de kant van de weg kunnen zien nadat deze prachtige beesten zijn overreden :(

Na een wel verdiende nachtrust reizen we weer terug via Melbourne naar ons volgende avontuur :) De Great Ocean Road.