Torres del Raines

Na onze fantastische ijs-trek is het tijd voor onze laatste stop voor we de Wicked in gaan leveren: Torres del Paines. Het is duidelijk dat we in een toeristischer gebied terecht zijn gekomen. We komen in El Calafate en Natales meerdere Wickeds tegen. We toeteren en zwaaien naar elkaar en geven tips voor het vervolg. Wij zijn een van de weinige die van noord naar zuid gaan en kunnen veel info bieden.

De reis naar Torres del Paines valt erg tegen. We nemen de shortcut via Cerro Castillo, maar de gravelweg is zo slecht dat we met moeite een gemiddelde snelheid van 20km/u halen. Ik moet Robert beloven dat we de komende drie jaar niet meer naar een land gaan met gravel. Daar heb ik geen moeite mee. Ik ben het getril ook meer dan zat. En om het erger te maken verandert het weer in een asgrauwe waterkoude dag met veel regen en stormvlagen. Het was toch lente?

5 uur later dan gepland bereiken we het park en vinden we de camping voor de nacht. Na een koude en natte nacht (gelukkig zitten we niet als de rest in van die armzalige kleine koepeltentjes maar beschermd de wicked ons tegen de elementen) worden we wakker. We willen de hike doen naar de torres. We hebben helaas geen tijd meer voor 3-5 dagen durende W tracking. Maar we hebben al zoveel gezien dat de mensen die Torres del Paine hebben gedaan ons geruststellen dat we aan deze ene trek voldoende hebben. We hebben immers al een grotere gletcher gezien. Maar als we wakker worden is het nog steeds grauw, guur en nat weer.

We wachten het af. Even lijkt het droger te worden, maar dan slaat het weer om. Met een hike van in totaal 9 uur zonder pauzes gaan wij het niet aan. En maar goed ook, want het wordt steeds slechter. Omdat we ook weinig benzine hebben gaan we toch even op pad naar het naburig hotel. Helaas hebben die geen benzine maar wel het weer. Het zou mogelijk droger worden, maar wel heel koud. Max 2 graden. En toen ging de knop om. We zijn koud, moe en rillerig en moeten zondag op tijd weg om maandag de vlucht naar santiago te halen. Met spijt besluiten we Torres Del Paines achter ons te laten.

We willen via de zuidkant naar Puerto Natales. We kunnen het net halen op de tank. Maar gelukkig verteld iemand ons dat die kant is afgesloten. Wellicht dat de wegen zijn ondergelopen, hier zijn ook al grote poelen. Nu moeten we wel terug via Cerro Castillo, maar daar zouden we onofficieel aan enkele liters benzine kunnen komen. Maar helaas wil niemand ons iets verkopen als we aankomen, dus rijden we door op hoop van zegen. En we hebben geluk, we halen het net! (Dankzij het ultra zuinige rijgedrag van Robert: met andere woorden: 60 waar je 100 mag, maar ook zonder te remmen door glibberige gravel bochten)

Het is inmiddels al 18:00 maar lijkt later omdat het zo donker is. We besluiten een hostel te nemen zodat we warm binnen kunnen zitten. Geen eenvoudige opgave. Elk hostel wat we vinden is vol! En dan bij het laatste worden we doorverwezen naar het nieuwe hostel die eigenlijk nog open moet gaan. We krijgen een prima kamer, met ontbijt en internet en vooral warm. Doodmoe en kleumend accepteren we het en maken we ons maaltje warm.

In plaats van hiken wordt de zondag een relax dag. En dat is eigenlijk ook wel even fijn. Na alles wat we gezien en gedaan hebben is dit best verdiend. Straks gaan we naar Punto Arenas waar we morgen de bus inleveren en vliegen naar Santiago. Daar staat weer een nieuw avontuur op ons te wachten. Eentje met wijn proeven in de mendoza en lekker eten bij een top 50 restaurant in Santiago! Goed vooruitzicht na alle instant eenpitsmaaltijden van de afgelopen 3 weken.