Let the road trip begin!

Na een lange reis zijn we dan aangekomen in Puerto Varas. Het laatste deel van de reis van Bariloche (Argentinie) naar Puerto Varas is prachtig. Hoe dichter we de Andes naderen, hoe meer het landschap veranderd. We zien steeds meer bomen en enkele fraaie uitzichten over meren. Als we de oversteek doen over de Andes gaan we zelfs even langs het laatste sneeuw wat nu hard smelt nu het voorjaar zijn intrede doet.

Dan moeten we bij de Argentijnse grens uitstappen om onze paspoorten te stempelen. Een paar kilometer verderop hetzelfde verhaal bij de Chileense grens. Nu hadden we al gelezen dat je geen bedervelijk etenswaar mee mocht nemen naar Chili. Wij hadden twee mandarijen, waar heb je het over? Toch als ons brave Hollanders betaamd ze met tegenzin weg gedaan. En wat blijkt, al onze tassen inclusief die uit het ruim worden uit de bus gehaald en op een grote verhoging gelegd. En vervolgens komt er een vriendelijke labrador in werktenu alles grondig besnuffelen op eten. Zijn baas loopt er in dikke militaire kleding bij alsof het een wedstrijd Ajax-Feyenoord betreft. Is je tas verdacht, dan wordt hij opengetrokken. Zo ook onze handbagae want kennelijk ruikt deze opgeschoten pagepuppy onze borrelnootjes. Maar die waren wel toegestaan. Anders volgt er een hoge boete.

We vervolgen onze weg en opeens is de omgeving helemaal anders. We gaan door glooiende groene landschappen vol bomen, struiken en bloesems. De weiden staan vol met koeien die verdacht veel op onze blaarkoppen lijken. Hier en daar staat een huisje. En op de achtergrond zien we besneeuwde toppen van de Andes. We zien prachtige meren. Kortom exact het tegenovergestelde van het harde, koude en droge argentijnse patagonie. Naast de bloesems van appelbomen staan hier struiken met felgekleude gele en rode bloemen. Met de mix van het groen van de bomen doet het ons denken aan onze herfst, maar dan met voorjaarsweer. Ik stel me zo voor dat Nederland zo'n 60 jaar geleden er ook ooit ongeveer zo heeft uitgezien. Niet zo heuvelig maar wel de kleinschalige weides met boterbloemen en andere weidebloemen waar de koeien loom grazen en de weidevogels hun hapje bij elkaar sprokkelen.

Dan naderen we eindelijk na ruim 30 uur reizen Puerto Varas. We zijn even perplex, zijn we nu in Chili of in Beieren? Het dorpje doet erg Duits aan. De bouwstijl, namen als Kunstmann en de mogelijkheid apfelstrudel te kopen brengen ons in verwarring. Het dorpje ademt een knusse wintersportsfeer uit met houten huisjes en blokhutten. Niet verwondelijk dus dat de Duitser het dorpje ooit hebben gesticht. Die zijn in grote getale naar Argentinie en Chili gemigreerd. Vooral bepaalde types na WOII.

Uitgeput slepen we onze spullen het hostal in. Na een goede maaltijd en een wel verdiend biertje gaan bij ons de luikjes dicht. De volgende dag hebben we heerlijk weer. Puerto Varas ligt prachtig gelegen aan het meer Llanquihue. Op de achtergrond schitteren de besneeuwde toppen van de vulkanen Osorno en Calbuco. Het is en adembenemend plaatje. Op ons gemakje wandelen we door het dorpje. Ook daarin veel verschil met Argenintie. De plaatsen, inclusief Buenos Aires, die we daar tot nu toe hebben gezien hadden voornamelijk uitgeleefde winkels met zeer gedateerde spullen. Hier vind je alle bekende spotieve merken. Handig want de kou is toch erger dan we hadden ingeschat. En ik als koukleum ben dringend op zoek naar een extra trui en een winddichte geisoleerde broek. Immers gaan we nog flink zuidelijk, en dat betekent hier kouder! Met name de wind is beducht. Onze bus heeft zelf stickers ' pas op voor patagonische wind'.

Na een dagje lummelen en rondwandelen gaan we op zoek naar een plek voor een biertje. We vinden een plek met leuke muziek en jonge mensen. We zien allemaal jongeren aan tafels met papiertjes en fiches. Het duurt even voor we het door hebben, maar er wordt hier serieus bingo gespeeld! Dus niet alleen in de bus, het is gewoon tof om te bingoën. Nu toch eens oefenen op Spaans tellen.

Op maandag is het dan zover. We kunnen onze bus ophalen. We gaan namelijk 3 weken roadtrippendoor Chili en een stukje Argentinie. En daarvoor hebben we bij Wicked South America een hele stoere old school kamperbus geregeld, voorzien van strakke grafitti. Onze auto blijkt de happy-car te zijn. Hij doet zijn naam eer aan want veel mensen moeten lachen als ze ons voorbij zien tuffen. Het is een driepersoons bus. Maar zoals het altijd gaat met kamperen, er drie mensen inpropppen getuigd van veel moed en gebrek aan privacy. De bus is voorzien van twee banken en een tafel. Klap je die in, dan heb je een aangenaam tweepersoonsbed. Er zit nog een klein keukenblok in en wel geteld een koekenpan en een kookpan. Back to basics dus. Maar wel gezellig en knus. En het geeft ons de vrijheid om op onze manier de befaamde Carretera Austral te bereizen. We kunnen slapen waar we willen zonder rekening te houden met bustijden die niet op elkaar zijn afgestemd.

Nadat we boodschappen hebben gedaan en we een stevige lunch hebben gehad, gaan we op pad naar onze eerste bestemming. Het eiland Chiloe. Om er te komen moeten we van Puerto Montt de ferry nemen. Dan kun je van Chiloe overstelen maar het vasteland en doorgaan op de Carretera austral. Wij zullen echter een andere route nemen, langs de fjorden van Pumalin park. Vamos!