Lang leve de Serengeti

Zoals het hoort op een Safari vertrekken we 20 januari ook weer vroeg, op naar het volgende avontuur. Na een kleine 2 uur rijden komen we langs de rand van de Ngorongoro krater. Hier worden we getrakteerd op een fabuleus uitzicht over de krater die ongeveer 20km breed is. Nog 2 dagen en dan gaan we de krater ook echt in! Maar vandaag en morgen gaan we de Serengeti verkennen. Een van de bekendste wilde parken ter wereld, vooral bekend om de grote trek (Great Migration) waar honderdduizenden gnoes en zebra's ieder jaar ongeveer dezelfde ronde maken door het park. Echter door klimaat veranderingen lijkt het er op dat de migratie steeds minder grote groepen heeft en de kuddes meer verspreid over de vlaktes hun 'ronde' maken. Minder leuk voor de plaatjes, maar ook een paar honderd gnoes bij elkaar is erg mooi om te zien.

Tussendoor bezoeken we een traditioneel Maasai dorpje. Omdat dit een spontane actie betreft is het niet zo het gênante 'toerist bezoekt dorpje dat traditioneel doet overkomen te leven, maar dat al lang niet meer doet'. Hier worden we ontvangen met een welkomstdans, en mogen we zoveel foto's maken als we willen. De mannen laten hun kracht zien door zo hoog mogelijk te springen, de vrouwen zingen vrolijk en maken synchroon danspasjes. We kijken onze oven uit naar de prachtig gekleurde doeken en mooie versiersels die de mannen en vrouwen dragen. We worden meegenomen naar een traditioneel Maasai huisje. Mozes is onze gids en leidt ons rond in 1 van zijn 2 huizen. Hier slaapt hij met z'n eerste vrouw en 2 kinderen. Het is niet groter dan 3x4 meter en niet hoger dan 1,5 meter. Er zitten 2 grote bedden in, en een plek om te koken. Hij laat trots zijn raam zien, een gat van 15cm waar de rook van het hout gestookte fornuisje uit kan ontsnappen. Met zijn tweede vrouw heeft hij ook een huis gebouwd. Mozes laat het handicraft van zijn dorp zien, en in het bijzonder de spullen van zijn familie. We kiezen wat spullen uit, maar voor de prijs moeten we ergen anders heen (zodat niemand het kan horen) en als we er na harde onderhandelingen uit zijn moeten we weer ergens anders heen (zodat niemand het kan zien)... We zullen we vast te veel betaald hebben ;) maar dat is goed voor de community. We eindigen ons bezoek in de Kindergarten, waar de jongsten tot 7 les krijgen. Als we binnen komen zingen ze in koor het alfabet en de cijfers in het Engels. Het komt nog steeds traditioneel over, maar met een klein commercieel randje.

Voordat we het Serengeti park in rijden krijgen we nog een detour over een uitgestrekte grasvlakte. Hier zien we de grootste vliegende vogels en zelfs een net geboren thomson gazelle die op dat moment haar eerste stapjes maakte. Al wiebelend en struikelend komt ze echter steeds dichter naar ons toe lopen tot een meter of 2 van de auto, maar de moeder blijft roerloos staan. We kregen het vervelende gevoel dat dit wel eens kon betekenen dat de moeder haar net geborene uit het oog zou verliezen en daardoor ten dode opgeschreven zou zijn. Dus zijn we maar snel weg gereden en zagen we de moeder voorzichtig weer richting haar kind lopen.

Een kilometer na een van de vier ingangen van Serengeti zagen we een bijzonder tafereel net naast de weg. Een enkele Hyena was een dode zebra aan het oppeuzelen. Maar rondom de Hyena verzamelen zich steeds meer roofvogels die ook een stukje van de zebra zouden willen. Het lukt de Hyena prima om in haar eentje minstens 20 gieren en Maribu's op afstand te houden.

Serengeti betekend zoiets als 'vlakte zonder het einde te kunnen zien'. En dat klopt best aardig. Ongelooflijk hoe ver je kan kijken, en gezien het in december flink heeft geregend is de Serengeti verrassend groen. Die middag zien we mooie leeuwinnen die liggen te luieren op een rots met een paar kleine leeuwtjes van een paar maanden oud. Ook zien we een luipaard in chilmodus op een tak.

De volgende dag staat een volle dag Serengeti op het programma. Wat gaan we allemaal zien en beleven? Na een van de mooiste zonsopgangen die Robert ooit heeft vastgelegd rijden we diep het park in. Het ene landschap nog mooier dan de ander. We rijden langs een aantal 'kopjes' zoals ze hier heten. Letterlijk een verzameling van grote ronde stenen die als een soort kopje uit het volledig vlakke landschap uit steken. Een favoriete plek voor leeuwen om de dag door te brengen. En we hebben geluk. We zien op 3 verschillende plekke. Leeuwen luieren, en bij de laatste kunnen we zelfs tot een meter dichtbij komen! Caroline die vanuit het autoraampje foto's maakte moest wel even slikken toen de leeuwin voor haar neus stond en haar recht aankeek. Maar ze ging verder. En zo komen we er per ongeluk achter dat zij ergens achter een steen nog zo'n drie kleine leeuwtjes had verstopt. Deze hadden net hun ogen open, maximaal een week of 2 oud. Tussen het gras door hebben we de kleintjes over mamma leeuw heen zien dartelen. Sprakeloos.

Tijdens de 10 uur lang durende safari zien we ontzettend veel antilopen, giraffes en olifanten. Maar we zien ook weer een paar luipaarden en op het einde ook nog een cheeta! Die hadden we beiden nog niet in het wild gezien. De cheeta ging na een paar seconden helaas wel languit in het gras liggen waardoor we daarna niet meer zagen dan twee oortjes in het groene gras. Maar volledig voldaan keren wij huiswaarts.