Fraser Island

Na 3 uur vertraging met de Greyhound bus zijn we eindelijk aangekomen in Hervey Bay. Op deze keer na zijn we eigenlijk best tevreden met reizen met de bus. Gelukkig maar, want we hebben nog wel een paar duizend kilometer busrit voor de boeg de komende 2 weken. Vanaf Melbourne hebben we een huurauto.

Hervey Bay is net als de tot nu toe andere stadjes die we hebben gezien, zacht gezegd niet boeiend. Elke keer verbazen we ons over de lelijke en troosteloze huizen die meer weg hebben van een opgepompte caravan. Kennelijk geven de Aussies niet zo veel om architectuur. Hervey Bay is onze toegang tot Fraser Island. De komende drie dagen gaan wij dit volledige uit zand bestaand eiland van ongeveer 170 bij 15 km bekijken.

Onze, in eerste instantie ietwat te grappige maar uiteindelijk heel aardige, tourguide Paul rijdt ons gedurende 3 dagen in een grote bus met een flink tempo (hij blijkt achteraf rally coureur te zijn geweest) over het prachtige eiland. De ene lokatie is nog mooier dan de andere.

We beginnen bij lake mckenzie. Eén van de ruim 40 meren die Fraser Isand heeft. Ze zijn ontstaan door ophopend regenwater, waarvan dit meer de grootste is. Het water is kraakhelder blauw en het zand is spierwit. Daarna vertrekken we naar het zogeheten 'central station'. Dit is ontstaan doordat er tot beginjaren 90 nog veel hout werd gekapt op het eiland. Dit hout werd vanuit central station afgevoerd. Eerst met paard en wagen, later met treinen gevolgd door 4WDHet was een echt dorp met huizen en winkels totdat het eiland als UNESCO world heritage werd bestempeld. Nu is het dorp weg en heeft het bos het weer over genomen. We doen hier een mooie wandeling door een stuk regenwoud. Overigens merk je weinig van de vele houtkap omdat toen als direct na het kappen werd gezorgd voor herplanting.

Na een nacht in een 20 persoonslodge, waar we toevallig als enige in sliepen, vertrekken we naar het 75 mile Beach aan de andere kant van het eiland. Daar zien we het beroemde Maheno scheepswrak dat al meer dan 50 jaar daar ligt en een gekleurde 'rots'partij (coloured sand ofwel Pinnacles) die voor 100% uit zand bestaat. Ook gaan we naar Indian Head. Een prachtig uitkijkpunt waar we van de helder blauwe zee en uitgestrekte witte stranden genieten.

Next stop zijn the champagne pools. Maar helaas raakt ons bus vast in het rulle diepe zand. Met als gevolg dat we uiteindelijk te voet moeten gaan. De champagne pools heten zo vanwege het borrelende water. Aussies hebn altijd erg logische namen voor hun attracties. Uiteindelijk heeft Paul 2 uur vast gezeten in het rulle zand. Arme vent moest in de hitte (+35 graden) die bus los krijgen.De dag hebben we afgesloten bij Eli Creek. Een zoetwater stroompje waarin je al dobberend richting de zee kon afdalen.

De laatste dag sluiten we af met wat stand up peddeling op een ander meertje en een flinke hike via een sandblow (een kleine woestijn) naar een afgelegen meertje met kleine visjes die helemaal gratis aan je voeten eten :) Hier heeft Caroline samen met Roos van zichzelf een kroket gemaakt door bovenop de zandduin liggend naar beneden te rollen en al draaiend het water in te plonzen. Hilarisch! En denk je aan de andere kant van de wereld te zitten, zit er een Nederlander (een van velen) op je tour die 3 straten van ons vandaan woont.

Nu zitten we in een hostel in Noosa. Dit zit in een prachtig oud houten gebouw uit 1880. De komende 4 dagen gaan we heerlijk chillen op het strand, poging doen tot surfen en vooral genieten. En hoewel wij er niet mee bezig zijn, bedenken we ons dat het bijna kerst is. Hierbij wensen we jullie een hele fijne kerst allemaal!!!