Sa pa (vervolg)
Door: Robencaro
20 December 2010 | Vietnam, Hanoi
We zitten nu te wachten op ons vliegtuig naar Hue. De afgelopen drie dagen waren we in Sapa. En bergdorp tegen de Chinese grens. Om 6:00 in de ochtend kwamen we aan en het was zou kkkkkoud. Blij dat we thermo mee hadden. Om 10:00 hadden we een vier uur durende trek door de rijstvelden. Dus we hadden genoeg tijd voor een lekker ontbijt bij sapa rooms.
Vervolgens Sapa verkennen, beginnende bij de markt. Veel verse groenten en fruit maar ook vlees. Ze eten hier alles van het dier, incl de ingewanden,oren en poten. Een ware delicatesse is de hot dog. Nee niet het worstje maar een echte hond. Alleen te eten bij speciale gelegenheden en erg duur. We kijken al uit naar ons kerstmenu.
In en om Sapa wonen allerlei minderheden waarvan de Black Hmong de grootste is. Zij komen om hun handgemaakte waren te verkopen en zijn daar heel vasthoudend in. Maar het merendeel is ook prachtig en spotgoedkoop. Balen dat we met backpacks zijn. Al denkt Robert daar anders over :).
De trek doen we met een local die ons veel verteld over het alledaagse bestaan. Als je een dorp ingaat ga je 100 jaar terug in de tijd. Alles gaat met de hand en men leeft van de opbrengsten van het land. Alleen de verkoop van kleding levert cash op. Ploegen gaat met de waterbuffel. Rijst malen met een watermolen. Maar ze zijn wel mobiel bereikbaar en hebben soms een tv. Die neemt dan bijna het hele busje in beslag.
Onze gids is even oud als ik. Ze heeft een dochter van 4 en vertelt dat 50% van de huwelijken eindigt in een scheiding. Zelf is ze drie jaar geleden gescheiden en hier nog altijd heel blij mee. In haar woorden: het was een luie vietnamees waar je geen drol aan hebt. Kortom beter af zonder. You go girl.
De eerste nacht slapen we in een bungalow op de rijstvelden. Volgens het hotel verwarmd, wat klopt alleen niet hoe wij gewend zijn: kolenvuur in de algemene ruimte en een blower in de bungalow. Kkkoud! De bungalows zijn op traditionele wijze gemaakt: kleien muren, houten vloer en bladerdak. We besluiten een fles wijn te nemen om ons warm te houden. We zijn de enige gasten, rijk voor ons zelf. Heerlijk geslapen: dubbele deken! En de volgende ochtend zien we zonlicht onder het dak komen. We doen de deur open en kijken vrij uit op een zonnig rijstveldlandschap. Fantastisch.
Smiddag na een kookworkshop terug naar sapa. Blijkt er geen kamer te zijn. Wat blijkt: het oudere stel waar we de cabin in de trein mee deelden en last minute sapa rooms hadden geboekt hebben de kamer gekregen. En wij moeten naar een ander hotel. Hoop gedoe naar geen sjoegen. We zijn boos en teleurgesteld. Pete de eigenaar zit in Laos. Uieindelijk slapen we maar in het andere hotel en krijgen we een refund. Maar mag de pret niet drukken. We hebben leuke Amerikanen ontmoet en zitten tot laat te borrelen. En ook de derde en laatste dag hebben we zon. We staan vroeg op voor onze trip naar bac ha markt en zien de zon over de bergen opkomen. De markt zelf is groot en druk maar valt wat tegen. Meer authenciteit verwacht. Maar toch leuk gehad en eg gelachen om een Duitser die al 7 jaar rondreist maar nog steeds zo bang is de weg kwijt te raken dat hij alles 100 keer vraagt. In het duits want Engels kan hij niet. Wat een wereldreiziger. :)
Inmiddels kunnen we inchecken. Op naar Hue en dan via de wolkenpasroute naar Hoi An.
Vervolgens Sapa verkennen, beginnende bij de markt. Veel verse groenten en fruit maar ook vlees. Ze eten hier alles van het dier, incl de ingewanden,oren en poten. Een ware delicatesse is de hot dog. Nee niet het worstje maar een echte hond. Alleen te eten bij speciale gelegenheden en erg duur. We kijken al uit naar ons kerstmenu.
In en om Sapa wonen allerlei minderheden waarvan de Black Hmong de grootste is. Zij komen om hun handgemaakte waren te verkopen en zijn daar heel vasthoudend in. Maar het merendeel is ook prachtig en spotgoedkoop. Balen dat we met backpacks zijn. Al denkt Robert daar anders over :).
De trek doen we met een local die ons veel verteld over het alledaagse bestaan. Als je een dorp ingaat ga je 100 jaar terug in de tijd. Alles gaat met de hand en men leeft van de opbrengsten van het land. Alleen de verkoop van kleding levert cash op. Ploegen gaat met de waterbuffel. Rijst malen met een watermolen. Maar ze zijn wel mobiel bereikbaar en hebben soms een tv. Die neemt dan bijna het hele busje in beslag.
Onze gids is even oud als ik. Ze heeft een dochter van 4 en vertelt dat 50% van de huwelijken eindigt in een scheiding. Zelf is ze drie jaar geleden gescheiden en hier nog altijd heel blij mee. In haar woorden: het was een luie vietnamees waar je geen drol aan hebt. Kortom beter af zonder. You go girl.
De eerste nacht slapen we in een bungalow op de rijstvelden. Volgens het hotel verwarmd, wat klopt alleen niet hoe wij gewend zijn: kolenvuur in de algemene ruimte en een blower in de bungalow. Kkkoud! De bungalows zijn op traditionele wijze gemaakt: kleien muren, houten vloer en bladerdak. We besluiten een fles wijn te nemen om ons warm te houden. We zijn de enige gasten, rijk voor ons zelf. Heerlijk geslapen: dubbele deken! En de volgende ochtend zien we zonlicht onder het dak komen. We doen de deur open en kijken vrij uit op een zonnig rijstveldlandschap. Fantastisch.
Smiddag na een kookworkshop terug naar sapa. Blijkt er geen kamer te zijn. Wat blijkt: het oudere stel waar we de cabin in de trein mee deelden en last minute sapa rooms hadden geboekt hebben de kamer gekregen. En wij moeten naar een ander hotel. Hoop gedoe naar geen sjoegen. We zijn boos en teleurgesteld. Pete de eigenaar zit in Laos. Uieindelijk slapen we maar in het andere hotel en krijgen we een refund. Maar mag de pret niet drukken. We hebben leuke Amerikanen ontmoet en zitten tot laat te borrelen. En ook de derde en laatste dag hebben we zon. We staan vroeg op voor onze trip naar bac ha markt en zien de zon over de bergen opkomen. De markt zelf is groot en druk maar valt wat tegen. Meer authenciteit verwacht. Maar toch leuk gehad en eg gelachen om een Duitser die al 7 jaar rondreist maar nog steeds zo bang is de weg kwijt te raken dat hij alles 100 keer vraagt. In het duits want Engels kan hij niet. Wat een wereldreiziger. :)
Inmiddels kunnen we inchecken. Op naar Hue en dan via de wolkenpasroute naar Hoi An.
-
20 December 2010 - 12:27
Tosca:
Heerlijk om te lezen dat jullie ook tegenslagen hebben ;) Maar serieus, geniet ervan. Ik zit te kwijlen bij de fotos! X -
20 December 2010 - 14:52
Erik:
In welk hotel hebben jullie nu geslapen? Cat Cat view? -
21 December 2010 - 05:33
R K:
We hebben in Sa Pa luxiourious hotel geslapen. 50 meter verderop. Prima en met eigen pc maar wel erg oud gebouw. Die hele mix-up is ook gevolg van feit dat Pete er niet was. Maar goed niets meer aan te doen. -
21 December 2010 - 11:57
Erik:
Jammer dat jullie hem niet gezien hebben. Wel banana bread gegeten? -
22 December 2010 - 14:02
Caro:
We hebben Pete in Hanoi ontmoet. Aardige vent. En we hebben zeker Banana bread gehad met zelf gemaakte jam. Jammie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
